mijn nieuwe beste vriend

Hola chicas y chicos!

Ja mijn Spaans vordert met sprongen haha. Het valt niet mee zeg, de woorden op zich begrijp ik wel maar de werkwoorden ´werken´ heel anders. Dan praten ze ook nog vreslijk snel en hebben ze hier weer een andere uitspraak voor bepaalde letters dan in de rest van Argentinie... Daarom, mijn nieuwe beste vriend is nu nog mijn woordenboekje.

Onvoorstelbaar dat ik hier pas sinds zondag ben het lijkt echt veel langer. En ik ben al redelijk gewend hoor. Het went snel hier, het is een super relaxed land en de mensen zijn allemaal vriendelijk en laten je gewoon je gang gaan. Snap je elkaar niet, geen probleem, komt goed met handen en voeten werk.
Elke dag leer je weer wat nieuws over hoe de dingen hier werken.Zo eten ze vooral heel veel.En slapen ook graag, in elke bus zit de helft vd passagiers te slapen. Ik ga ook met de bus, dat werkt heel makkelijk en snel. Niet veel mensen hebben een auto, de meest geziene auto is hier trouwens de Renault 12, uit 1978 ofzo???
Je koopt een voorraad cospeles (=busmuntjes), als je instapt geef je er eentje aan de chauffeur en je krijgt een kaartje. Voor elke lijn en voor elke afstand werkt het hetzelfde. Handig toch ?!

Hoe zien mijn dagen er hier uit: ik werk nu van 3 tot 8 ´s avonds (hoop trouwens wel dat ik dat nog kan afwisselen met ochtenddiensten). Ik slaap tot een uur of 8, douchen en ontbijten met Norma, mijn gastmoeder, en wie er op ´t moment nog meer in huis is, dat varieert namelijk met het uur. Niet saai dus.

Dan ga ik of wat Spaans studeren, een boodschap doen, de was wegbrengen bij de wasserette of zoals nu ff internetten. Alles lopend, behalve de bus lopen de mensen hier ontzettend veel, dat is maar goed ook met al dat eten.
Na de (warme) lunch ga ik naar mijn werk lopen. Ja ik hoor er al helemaal bij! Een half uurtje maar het is nu heel zonnig weer, wel koud, en het is lekker om buiten te zijn.
Als ik bij mijn werk kom, slapen de kinderen nog. Over het werk schrijf ik niet te veel op deze site maar maak ik een verhaaltje op de gewone mail. Het is een overheidsinstelling en voor zover ik het nu begrijp, liggen de dingen daar nogal erg gevoelig.
Je weet ook echt niet wat je meemaakt. Vaders en moeders: geef je kids vandaag een extra lange poetsbeurt, een extra koekje en vooral een hele dikke, dikke knuffel want als je zou zien hoe deze kinderen moeten leven, triest hoor.

Maar meer nieuws daarover dus via de hotmail.
De meiden waar ik mee werk zijn natuurlijk ook weer heel aardig, wie niet hier. We verstaan elkaar nauwelijks maar begrijpen elkaar al beter. Het is echt gezellig met elkaar, grappig joh.
Als ik thuiskom is het rond half 9 en dan heeft Norma mijn eten klaar staan, ja ik word verwend lieve mensen. Omdat ik nu nog geen sociaal leven heb (ik heb nog geen cellular=mobieltje), ga ik dan nog wat Spaans leren of lezen of tv kijken. Ik ben ook nog best moe van de reis en alle nieuwe dingen en bovendien verkouden dus een beetje extra slaap is wel lekker.

Ik hoop vandaag een mobieltje te kunnen kopen zodat ik in het weekend wat met andere mensen kan afspreken, ik kan wel steeds de huistelefoon gebruiken maar dat doe ik liever niet.
Bellen naar huis gaat heel makkelijk en goedkoop, je koopt voor 5 pesos een kaartje, belt een nummer en geeft je code door, kun je een half uur bellen.

De straat waar ik nu mijn boodschappen doe, heet Rafael Nuñez, misschien dat je die ´s op google earth kan opzoeken? Op elke hoek vd straat zit een bank, op de andere hoek een café/broodjesbar, daartussenin een apotheek en een kapper. En dan af en toe een andere winkel. De winkels zijn hier trouwens heel modern, ik snap wel dat Máxima haar inkopen in Argentinie doet! Die cafébars of weet ik veel hoe ze ze hier noemen, zitten altijd vol, voor een klein bedrag hebben ze heerlijke koffie met natuurlijk iets zoets erbij.
Ik ben de enige hier die nergens suiker in wil, vinden ze echt heel raar. Ik heb ook al de Dulche de Leche geproefd, het is inderdaad heel lekker. Een soort caramel pasta die ze overal op smeren.

Ik heb nog niet veel vd omgeving kunnen zien, was vooral druk met wennen aan ´t leven hier. Zodra ik het rite helemaal te pakken heb, ga ik ´s kijken wat ik zoal kan doen en met wie. Ik heb tenslotte nog ff de tijd. Morgen eerst eens winkelen in het centrum want het is tenslotte weekend.

Alles bij elkaar heb ik het best naar mijn zin hier. Gelukkig maar want het is toch ver van huis. Ik hoop echt het Spaans wat onder de knie te krijgen want dan wordt ´t nog leuker. Nu zit ik nog met Engels,Nederlands,Spaans in mijn hoofd.

Chau, een dikke knuf en kus voor iedereen.