ik kan weer kiekjes maken

Hier weer een update uit den verre vreemde.
Ik heb net een nieuwe camera gekocht. Jessica, de andere dochter van mijn gast-mam, is met me mee geweest. Toen ze hoorde dat ik ervoor op pad ging, bood ze gelijk aan om mee te gaan omdat ze je hier de hoofdprijs laten betalen als je van ver komt. Hardstikke lief natuurlijk, ze werkt in het centrum en stond me bij de bushalte op te wachten. Dus ik kan weer beginnen aan een nieuwe reportage. Nou heb ik gelukkig nog geen dingen gezien die ik niet opnieuw kan gaan bekijken dus dat komt wel goed.

Na de opwinding van maandag heb ik dinsdag en woensdag ff niet veel gedaan. Dinsdag de was, die doe ik niet meer bij de wasserette want na 2x waren mijn shirtjes al een maat gekrompen (nee ik ben echt nog niet dikker geworden!!!!) maar ik was nu thuis.
Met de hand. Dat geloof je toch bijna niet anno 2008 in een redelijk modern land. Norma heeft een soort semi-automatisch apparaat dat je met een slang vult met water en die je dan opwindt waarna hij een soort heen en weer draait in de trommel. Daarna moet je ´t nog ff met de hand uitspoelen, uitwringen en kletsnat aan de lijn hangen. Maar omdat de lucht hier erg droog is, droogt het toch vrij snel. Het is wel ff werk maar omdat ik toch niet alle dagen op stap kan, vind ik het niet er om te doen. Tussendoor zit ik dan nog wat te leren.

Dat schiet trouwens ook niet op zeg, ik kan het best wel redelijk begrijpen nu maar praten, het komt er maar niet uit. Ik hoop nog steeds dat ik op een ochtend wakker word en dat dan alles wat ik de afgelopen 3 weken heb geleerd ineens vloeiend m´n mond uitkomt. Ach wat is nou eigenlijk 3 weken, ik wil misschien te veel. Gister wel 2 nieuwe woordenboeken gekocht.

Ik heb net wel met beide handen bovenop mijn tas in de bus gezeten want daar zit die nieuwe camera nu nog in. Ik heb echt nog een beetje angst nu dat ik wat kwijt raak. Is wel even goed natuurlijk.

Als je trouwens een hufter in hart en nieren bent dan hebben ze hier de perfecte baan voor je namelijk buschauffeur. Die van vanochtend was waarschijnlijk te laat. Alhoewel je dat nooit weet want ze rijden hier niet echt op tijd, je hoeft je dus ook nooit te haasten om te bus te halen. IN ieder geval, hij reed al weg toen ik nog met 1 been buiten stond, toen er een bejaard echtpaar uit wilde stappen, moest de hele bus schreeuwen dat er iemand uit moest en als je op de stopknop drukte gooide hij direct de deuren open, ook als reed hij nog minstens 70 en was nog meters verwijderd van de halte. Het blijft een heel aparte ervaring.

Gisterochtend heb ik lekker een uurtje op een terras in de zon gezeten met een bak koffie en mijn nieuwe woordenboek. Het zit altijd propvol, ik loop er elke dag langs als ik naar de orfanato, en nu had ik ook ´s tijd om even te genieten. Het is trouwens sinds een paar dagen niet meer zou koud en als de zon eenmaal goed schijnt zelfs heel lekker weer. Eindelijk. Toen ik gistermiddag weer thuis kwam, stonden zelfs ramen en deuren van de ´bunker´ open, wat een heerlijkheid. Sinds die tijd is het ook niet meer zo kil in huis.
Nou kan het zo weer omslaan in kou want het is nog de hele maand augustus winter.

Ik ga stoppen want ik moet naar huis om te eten. Na deze week werk ik nog 1 week in de middag en dan de laatste 4 in de ochtend. Zal wel ff zwaar zijn om weer vroeg op te moeten staan maar het is wel fijn da tik dan na het werk nog dingen kan gaan doen. Nu is dat toch niet handig als je nog moet gaan werken.

groeten van Jo xxxx