Een tropische verrassing

Hola,

Hier ben ik nog voor een laatste keer vanuit tropisch Iguazu met palmbomen en een strakblauwe hemel.
Ik ben hier vrijdagochtend met de bus gearriveerd, ´t was wel weer een aparte ervaring. Toen het donker werd en de gordijnen vd bus dichtgingen (je wilt tenslotte niet dat iedereen je in je bedje ziet liggen) reden we nog in een vlak, droog en kaal landschap. Toen ik wakker werd en de gordijnen open deed: heuvels met een groen oerwoud en volop regen. Dat hebben we in Holland niet he!

Deze plaats is heel toeristisch en er zitten ontzettend veel rondtrekkende jongeren met rugzak. Ik had zelf een hotel maar de meeste slapen hier in hostels, lekker goedkoop. Elke avond tellen ze hun pesos en kijken of ze dan nog een dagje langer kunnen blijven.

Zaterdag ben ik de hele dag bij de watervallen geweest. Dat was wel één van de mooiste dingen die ik tot nu toe gezien heb op vakantie. En je kunt er heel dichtbij komen, gewoon een beetje eng zo dichtbij.
Helaas kan ik hier vandaan niet de foto´s uploaden want de pcs hier zijn echt afgeleefd en ik durf er mijn usbgeheugenstickje niet aan bloot te stellen. Dus de mooiste plaatjes komen nog maar daar kan ik dan gelijk live bij vertellen hoe mooi het was.

Gister ben ik de grens over geweest naar Brazilie, daar kun je ook de watervallen bekijken maar ik was er te laat vanwege de grenscontrole en ben niet meer gaan kijken. Aan deze kant is het trouwens toch mooier.

Even 3 daagjes vakantie dus.

Over 2 uurtjes vertrekt mijn bus naar Sao Paolo. Ik kom daar vannacht aan en vlieg dan morgenavond pas weer naar Londen, is allemaal een beetje vervelend maar niks aan te doen. Als ik het ooit nog eens doe dan boek ik zelf mijn vluchten want het kan veel beter.

Dan eindigt mijn verhaal nu en hier in het uiterste noordelijke puntje van Argentinie....

Het grootste gedeelte vd tijd heb ik het goed gehad, het was best zwaar en af en toe had ik er echt vreselijk genoeg van. Maar ik ben er met een ´open mind´ ingegaan en dat is goed geweest, je weet namelijk nooit wat je te wachten staat en het heeft geen zin om je er van te voren al druk over te maken.
Bovendien ben ik geen opgever dus wilde ik het ook tot het einde toe volbrengen.

En is er dan straks iets veranderd als ik weer thuis ben? Ben ik veranderd?

Waarschijnlijk niet en voor ik het weet zit ik weer in het normale ritme van alle dag. Maar het was goed om een tijdje weg te zijn, ´n ander leven te hebben en te ontdekken hoe mensen aan de andere kant vd wereld hun leven leiden.Ik heb fijne, aardige, goede mensen ontmoet en ook een paar onbeschofte buschauffeurs.
En niet te vergeten het werken in het weeshuis, daarvan kan ik alleen maar zeggen dat het een behoorlijk spoor in mijn hart heeft achtergelaten. En daar ben ik tenslotte voor gegaan.

Alles bij elkaar een mooie ervaring waar ik nog een hele tijd met een goed gevoel op terug zal kijken.

Ik heb nu ontzettend veel zin om weer gewoon thuis te zijn en ´de dingen van alle dag´ te doen en om jullie nog een keertje live te vertellen hoe het was. Als jullie daar nog zin in hebben natuurlijk.

En voorlopig is dat even genoeg geavonturier voor deze dame!

Ik wil iedereen nogmaals bedanken voor alle reacties op deze site.
Het maakte het makkelijk om jullie op de hoogte te houden, na 2 maanden weet je zelf ook niet meer wat je allemaal meegemaakt hebt.
Bovendien was het voor mij heerlijk om te lezen wat jullie te vertellen hadden, zo bleef THUIS lekker dichtbij.

En ¨oost west, thuis best¨ is voor mij gelukkig nog altijd van toepassing.

Hasta luego, tot snel.

Jolanda

Un beso