in ¨t buitenland schaam je je niet

Hola, hier weer een bijpraatverhaaltje uit zonnig Cordoba.

Sinds gisteren werk ik van 9 tot half 2. Was wel ff vreemd om op te staan met een wekker. En op de orfanato is het ook erg wennen want ik werk nu niet meer met die leuke meiden waar ik ook mee uit ben geweest. Vind ik maar zij ook heel erg jammer.
Maar toen ik net om half 2 de deur uit en de zon in stapte, was het wel een heerlijk gevoel om de hele dag nog voor me te hebben. Want tenslotte begint het leven hier pas later op de dag.

Het ochtendschema van de kinderen is ook niet zo bijzonder, ze laten ze zo lang mogelijk slapen, op het gemak wassen en aankleden, daar zit allemaal niet echt systeem en tempo in. Geen Hollandse niet lullen maar poesten mentaliteit. Ze zijn zo ongeorganiseerd, het is ook geen wonder dat het land niet echt uit het dal komt. Ik heb nu eindelijk pas het lijstje met schoenmaten en het adres waar ik met korting kan kopen... terwijl ik het toch al op dag 3 gevraagd heb.
Maar gezellig en bijzonder aardig zijn ze allemaal wel en dat maakt een hoop goed.

De kinderen krijgen alleen warme melk en een stukje brood als ontbijt want de luch is al vroeg, om 12 uur en dan hebben ze erge trek dus geen gezeur met niet willen eten, ze eten echt allemaal hun bordjes leeg. Ze mogen in de ochtend ook nog niet naar buiten omdat het dan te fris is, binnen spelen dus. Gister was het een dolle boel maar vandaag waren ze bijzonder lief en rustig. Weinig vechten en huilen voor de verandering.
Na het eten gaan een paar oudere kinderen naar school en de rest gaat weer terug naar bed, het is dan rond 1 uur. Om 3 uur komen ze er weer uit.
Er wordt dus niet echt iets met ze gedaan behalve de basis verzorging en volgens mij is dat heel slecht voor hun ontwikkeling. Daarom weet ik ook nog niet wie er nou wel en wie niet helemaal 100% verstandelijk normaal is. Lichamelijk zijn ze wel allemaal in orde.

Er zijn wel weer wat kinderen weg, het is namelijk ook een kindertehuis waar kinderen tijdelijk verblijven omdat hun ouders even uit de ouderlijke macht ontzet zijn. Zo kwam er gisteren een moeder met een busje van de vrouwengevangenis... dan weet je wel genoeg he. Gelukkig zijn mijn favorietjes er nog wel. Ik geloof ook niet dat die ouders hebben.

Allemaal nieuwe vreemde ervaringen voor een meisje uit modern Holland. Ze vroegen me of wij ook weeshuizen hebben, ik weet ´t eerlijk gezegd niet. Iemand wel?

Net toch ook maar even langs de plaatselijk Etos gelopen om luizenshampoo te kopen! Vanochtend begon 1 van de meisjes ook in mijn haar te zoeken, nou doen ze dat net als aapjes bij elkaar op intieme momenten (kan je ´t je voorstellen). Dus ze vindt me of heel erg lief of ik heb echt luis. En ik heb ook wel jeuk op mijn hoofd dus laat ik er maar niet langer mee wachten.
Ik met mijn woordenboekje in de hand alle verpakkingen staan lezen op zoek naar het makkelijkste produkt. Gelijk zo´n kam erbij. Hoppa.
Om het een beetje leuk te maken heb ik er ook nog maar een mooi lipglosje bij genomen. Ging ik door de uitgang, ging het alarm af. Alles weer uit de tas. Maar ach, ik ken hen niet, zij begrijpen mij niet dus wat maakt het uit. Ik moest zelf erg lachen.

Ik was ook nog met de bus naar het kantoor van Projects Abroad geweest, Dit keer weer geavontuurd met een onbekend busnummer maar ik kwam ergens bij een eindpunt in de middle of nowhere uit. Gelukkig stond er een Remis (dat is niet het meervoud van mijn broertje maar een soort particuliere taxis die hier rijden) en die heeft me voor 1,55 euro voor de juiste deur afgezet. Je ziet nog ´s wat van de omgeving voor weinig. Niet de mooiste omgeving trouwens, tenminste qua huizen dan. Ik zal daar nog ´s heengaan en wat foto´s maken want ik moet natuurlijk wel een totaalbeeld laten zien en niet alleen mooie dingen.
Omdat ik van ´t weekend naar buenos Aires ga, moest ik dat even officieel melden en een formuliertje tekenen. En voor vrijdag een vrije dag vragen!
Ik heb ook gelijk de Spaanse les aangevraagd, zodra alles geregeld is, krijg ik een particuliere leraar die me 14 uur les gaat geven. Kan ik hopelijk straks eindelijk eens lekker kletsen met de mensen hier.

Nu ga ik nog even een kopje kofje drinken hier op de hoek. Heerlijk in de zon. Ja sorry mensen maar wij zijn hier ook erg blij met de zon want ze hebben hier nog meer hekel aan kou dan in Holland. Vanavond is er een etentje met wat vrijwilligers omdat Henk weer terug naar Nederland gaat. En zoals jullie nu vast al weten, we gaan hier laat aan tafel dus we verzamelen om 9 uur.

Chau chau maar weer. Un beso

Zjolanda de Hollanda