De laatste loodjes

Hola,

Het gaat nu echt opschieten en dat is een heel vreemd gevoel. Ik wil graag naar huis maar het idee dat ik hier waarschijnlijk nooit meer zal komen, geeft me toch ook een beetje een sip gevoel. Want al zijn de laatste dagen zwaar, het merendeel vd tijd hier heb ik het super naar mijn zin gehad.

Vanochtend heb ik heerlijk uitgeslapen tot 9.15 uur want ik hoef pas vanmiddag om 3 uur te gaan werken. Ik lag er gisteravond om half 11 al in want ik was compleet afgeserveerd. Ik ben gisterochtend met de jullie inmiddels wel bekende bus naar ´t plaatsje Villa Belgrano geweest, dat ligt hier zo´n 90 km vandaan. Het dorp is bijna geheel in Duits/Oostenrijkse stijl gebouwd, met bijpassende Tiroler muziek, foute bierpullen als souvenier en ze hebben zelfs een bierfeest in de 1e week van oktober. Maar de appeltaart en het broodje zuurkool met worst waren serieus lekker en geen namaak. want de kok is een Duitser.

Het dorp ligt midden in de Sierras waar het vuur nu gelukkig gedoofd is door de regen en sneeuw vd afgelopen donderdag en vrijdag, en de rit ernaar toe is heel erg mooi. (Sinds zaterdag is het weer erg mooi weer hoor, nog niet zo warm maar wel weer veel zon).
Ik had een retourtje voor de bus gekocht maar ik heb ´smiddags meer dan een uur staan wachten en ´busje komt zo´ ging in dit geval niet op, mijn busje kwam helemaal niet! Gelukkig ging er nog een andere bus ook naar Cordoba en heb ik er een extra 16 pesos (= 2,5) tegenaan gegooid en heb die bus maar genomen. Helaas stopte die bij elke halte, prullenbak en boom waar toevallig mensen stonden te wachten en duurde de rit uiteindelijk bijna 2 uur maar ik was zo blij dat ik zat, dat ik het allemaal best vond.

In Córdoba ben ik nog even snel een rondje over de feria (braderie) gelopen die daar elk weekend is, dat is zo gezellig. Cadeautje voor Norma gekocht en toen heb ik me door een taxi naar huis laten brengen (weer 16 pesos!) want om nou weer bij een bushalte te gaan staan wachten....

Zaterdag was ook leuk, tradioneel is zaterdag wasdag geworden en ik was weer helemaal happy toen alles ´schoon´ aan de lijn hing. Gelijk even mijn kamer en badkamer wat gepoetst. Daar snappen ze niets van (is ook wel te zien in huis) maar ik vind dat zo lekker om even te poetsen. Straks lekker mijn huisje weer netjes en schoon!!!! Ik verlang er naar.
En na gedane arbeid mag je altijd rusten maar daar had ik geen behoefte aan en ik ben weer een rondje foto´s gaan maken in het centrum. Weer erg veel gelopen, ik ben goed voorbereid op de 4-daagse nu. Een soort afscheidsrondje gemaakt.
Om 6 uur was ik thuis, Norma had 2 vriendinnen op visite en ze zaten vreselijk te roddelen. Daar doen ze hier veel aan ben ik wel achter, dat krijg je ervan als je veel tijd hebt. Het is óf straatjes vegen óf roddelen! Zo komt het nooit goed met dit land natuurlijk, ga ´s wat nuttigs doen mensen.

Vrijdagavond waren Norma en ik naar een discotheek hier in de buurt geweest want we wilden gaan dansen. We hebben zo gelachen. Om 12 uur gingen we van huis (Ik was al bijna in slaap natuurlijk) eerst ergens nog wat drinken want om 12 uur hoef je nog nergens binnen te komen hier. Om 1 uur waren we in die tent, zo ongeveer de eersten. Nee tussen 2 en 3 zou het pas druk worden. Wij een plaatsje bij de kachel gezocht want het was weer zo koud en samen een glas cola met fernet gedeeld.
En toen gaan zitten kijken wie er binnen kwamen. Nou het was een feestje hoor, wij waren echt de mooiste en de netste van de dames! Ik weet niet waar al die ordinaire mensen vandaan kwamen want overdag zie je die hier helemaal niet maar ohoh. Vooral de vrouwen, van oud tot jong (uitgaan is hier niet zo aan bepaalde leeftijden gebonden), ze waren zo vreselijk opgemaakt en in te strakke kleding gepropt, het leken wel allemaal travestieten.
Ze gebruiken hier erg veel make up trouwens, niet mooi.
En iemand met kort haar en krullen zien ze ook niet zo vaak dus de mannen liepen volop rondjes om onze bank. Norma vond het allemaal prachtig en zat ze wel voor me uit te zoeken. Toen ze er ééntje aanwees met witte!!! broek en een zaklamp aan zijn broekriem was ik er helemaal klaar mee en zei dat ik nu wel naar huis wilde. Zij ook gelukkig en om 3 uur zaten we thuis aan een kop koffie. Niet gedanst maar wel gelachen.

Dat waren dan de belevenissen van mijn laatste weekend in Córdoba. Straks ga ik werken en vanavond alvast een beetje beginnen met inpakken. Morgenochtend ga ik naar het kantoor van Projects Abroad om daar gedag te zeggen en om mijn vertrek officieel te regelen. Dan nog een laatste middag werken. Het afscheid van de kids zal wel ff zwaar zijn maar ik ben blij dat het klaar is. Het is genoeg zo. Morgenavond nog wat eten met Ines, mijn begeleidster hier. Woensdag de laatste dingen regelen en thuis een laatste avondmaal en donderdag om 13.00 uur zit ik dan in de bus.

Woensdavond zal ik nog mijn laatste verhaaltje als jullie correspondente uit Córdoba vertellen.

Hasta luego y un beso